ပ်ိဳ႐ြယ္စဥ္ အခါသည္ နံနက္ခင္းႏွင့္တူလွေပ၏ ။
ပြင့္ေသာပန္းကဲ့သို႔ လွပျခင္း အဆင္း႐ွိ၏ ။
ဆီးႏွင္း ျဖင့္ ႐ႊန္းစိုေသာ ျမက္ပင္ ႏွင့္လည္း ပမာတူ၏ ။
စိမ္းလန္းျခင္းျဖင့္ စိုျပည္ေန၏ ။
ဘ၀သည္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ ေနျခည္ေအာက္၀ယ္ တလက္လက္ေတာက္ပလွ်က္႐ွိ၏ ။
ေဆာ့ျမဴးေသာ ေျမာက္ျပန္ေလ႐ူးကဲ့သို႔
လွ်င္ျမန္ေသာ ရင္ခုန္သံတို႔သည္ တဖ်ပ္ဖ်ပ္ လွဳပ္႐ွား၍ ေနေလ၏ ။
တျဖည္းျဖည္း ရင့္က်က္လာ တက္ေန ၏ နည္းတူ
ရဲရင့္ျခင္း သတိၱသည္ တိုးပြား ျဖစ္ေပၚဆဲ ျဖစ္၏ ။
အခုိင္း မခံရေသာ ႏြားေပါက္သည္ သစ္ေသာ အားျဖင့္ ေတာင့္တင္း ခိုင္မာသကဲ့သို႔
ဗလသိဒိၶ ၏အစြမ္း ျဖင့္ထြန္းလင္း ေသာ အဆင္းသည္ တင့္တယ္၏ ။
ဘ၀ ကိုမေၾကာက္တတ္ေသး ေဘးကို မျမင္တတ္ေသး အေတြးကို အမွီမျပဳေသး
ရီေ၀မူးေနာက္ေသာ အေသာက္သမားသည္
ခုန္ေပါက္ ျမဴတူျခင္းျဖင့္ ခရီးတစ္ေထာက္သို႔အေရာက္သြားေလသကဲ့သို႔
4 Nov 2007
ဘ၀ခံစားခ်က္
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
0 ေယာက္ ကဒီလိုအၾကံျပဳေဆြးေႏြးေပးပါတယ္ ။:
Post a Comment